02/09/2025
Zoals jullie weten ligt het heel nauw aan mijn hart dat mensen zichzelf kunnen en durven zijn. En niet alleen dat, dat ze dat doen vanuit zelfaanvaarding en zelfliefde.
Dat ik daar zo gepassioneerd over ben, komt van ergens natuurlijk 😅.
Ik ging al 2,5jaar naar de psycholoog. Aanvankelijk om te verwerken hoe mijn relatie na 10 jaar tot een eind was gekomen en dat vloeide over in een paar andere harde waarheden over mezelf onder ogen komen.
Het meest impactvolle en meest pijnlijke inzicht was ongetwijfeld het besef van hoe weinig graag ik mezelf zag. Ik herinner me nog exact het moment waarop ik besefte dat ik mijn waarde in die mate in anderen aan het zoeken was dat ik bereid geweest was om dingen in een relatie te ondergaan die niemand zou moeten ondergaan. Hoe kan je jezelf zoiets aandoen?
Dat kwam bij me binnen als een mokerslag en voelde ergens ook aan als een rouwproces. Ik had mezelf immens tekort gedaan.
Het triggerde een spark in me die een onverwoestbare vlam werd. Niet alleen ging ik het traject aan om mezelf graag te gaan zien, ik wilde er ook alles aan doen om anderen erin te helpen.
Je moet daar eens bij stilstaan...hoe schrijnend het is dat je crap tolereert omdat je jezelf niet of weinig graag ziet. Omdat je je plaats en ruimte niet durft innemen?
Dit is absoluut geen post met doel ons allemaal depressief te krijgen als we even een reality check doen. Want de kracht zit hem in bewustwording. Eens je die harde waarheid onder ogen begint te komen, kan je stappen nemen. En die stappen of dat proces hoeft niet heavy s**t te zijn, soms wel, maar mag ook fun en leuk uitdagend zijn.
En die radars zijn nu in mijn hoofd aan het draaien...ik heb het fun proberen maken voor mezelf, van dat proces proberen genieten. Hoe kan ik dat vertalen naar jullie toe? I'll get back to you as soon as I figured it out 😁
