තරූ අක්කලා අපේ ගෙදර එනවා කිව්වම මන් හිටියෙ හරිම ආසාවෙන්..මාස ගානකට කලින් ඉඳන් බලන් හිටියෙ..පොඩි දෙන්නත් එහෙමයි..කවද්ද එන්නෙ කිය කිය අහ අහමයි හිටියෙ..හිතට හරියන,එකම වයිබ් එකේ කෙනෙක් එක පාරක් සෙට් උනාම ආයෙ හම්බෙනකොට තියෙන කැමැත්ත,ආසාව අඩුවක් නැතුවම අපි ලඟත් තිබුනා..
පොඩි අයට අසනීප උනේ හිතුවෙ නැති වෙලාවක..පුලුවන් තරම් උත්සහ කරා තරූ අක්කලා එන්න කලින් හොඳ කරගන්න..ඒත් එයාලට හිතපු නැති විදිහට ගොඩක් අමාරු උනා..තාමත් ඇඳෙන්වත් නැගිට ගන්න බැරුව ඉන්නෙ..ගිය පාර තරූ අක්කා එක්ක යාලුවෙක් වගේ කතා කරලා හිටපු මගේ දුව මේ පාර එයාලා ආපු දවසෙ ඉඳන් තාමත් ඇඳේමයි..ආස උනත් එයාට නැගිටලා කතා කරන්න,එහෙ චූටි දුවත් එක්ක සෙල්ලම් කරන්න දෙන්නටම පණක් නෑ..
මන් හිතාගෙන හිටියේ එක එක විදිහෙ කෑම හදන්න..ලස්සන ලස්සන තැන් ගොඩකට යන්න..පුලුවන් උපරිමයෙන් හොඳම විදිහට සලකන්න..ඒත් මාත් හිටියෙ අසනීපෙන් නිස
සමහර වෙලාවට කියාගන්න බැරි හරි අමුතු හැඟීමක් දැනෙන වෙලාවල් අපිට තියෙනවනෙ..මට ඒ හැඟීම වැඩිපුරම දැනෙන්නෙ මේ වගෙ වෙලාවට..එක්කෙනෙක් වෙනුවට දරුවො දෙන්නම එකම පාර ලෙඩ උනාම දෙන්නටම එකම විදිහට අමාරු වෙනකොට මොනා කරන්නද කියලා හිතාගන්න බෑ..එයාලා ලඟින් ඉන්න,උයන්න පිහන්න,එයාලට කවන්න පොවන්න,ගෙදර වැඩ කරන්න මේ ඔක්කොම තනියම වෙනකොට ඇඟට වඩා හිතට වෙහෙස දැනෙනවා..
sujatha menike ihalagedara ලියපු කතාවෙ වගේ මේ ලෝකෙ තියෙන ඉන්ටෝල් නැති රස්සාව කැමැත්තෙන්ම තෝර ගත්තට දැන් නම් ඉන්ටෝල් එකක් ඕනමයි කියලා හිතෙනවා..
වෙනදට දුවලා පැනලා ඉන්න දරුවෝ වැටිච්ච තැන ඔහේ ඉන්නකොට එපා වෙනවා..දෙන්නම එකම පාර වඩාගන්න,ඔලුව අතගාන්න,ලඟින් ඉන්න කියලා අඬනකොට තියෙන අත් දෙක මදි වගේ කියලා හිතෙනවා..කවුරුහරි ඉන්නම ඕන වෙලාවලටත්,කාගෙ හරි උදව්වක් ඕනෙම වෙලාවලටත් තනියම හැමදේම කරන්න හයිය ලැබෙන එකම මට වටිනවා..ඇඟේ හයිය දිය වෙලා යන වෙ
තවත් රසම රස පාස්තා එකක්..🙈
ඊයෙ පුතාගෙ උපන්දිනේ..ඉස්කෝලෙ යාලුවො එක්ක එයාට උපන්දිනේ සමරන්න ඕන කිව්ව නිසා අපි ඒක සෙනසුරාදට ඒ කියන්නෙ අදට දාගත්තා..මොකද සතියෙ දවස්වල ඒ වගේ වැඩ කරන්න අමාරු නිසා..ඒත් උපන්දිනේ ඊයෙ නිසා මට හිතුනා අපි හතර දෙනා පුංචියට ඒක සැමරුවොත් පුතාගෙ හිතට ඒක සතුටක් වෙයි කියලා..මොකද එයාගෙ පුංචි හිතට තේරෙන්නෙ නෑනෙ අද තියෙන එක තමයි හෙට සමරන්න දාගෙන ඉන්නෙ කියලා..එයා කැමති ඒ දවසට එයාට විශ් කරනවනම්,ඒ දවසට එයාට තෑගි ලැබෙනවනම්නෙ..ඊයෙ කවුරුහරි කෝල් කරලා"කෝ පුතා ඉන්නවද"කියලා ඇහුවම ෆෝන් එක ලඟට එන්නෙ හිනා කටක් පුරෝගෙන..
ඉස්කෝලෙ ඇරිලා ගෙදර එනකොට පොඩි පොඩි කෑම ටිකක් හදලා කඩෙන් පොඩි කේක් එකක් ගෙනාවා..තාත්තත් වැඩ ඇරිලා ආවම අපි හතර දෙනා පුංචියට සැමරුවා..අම්මා එයා වෙනුවෙන්මයි මේ කෑම හදලා ලෑස්ති කරේ කිව්වම මාව බදාගෙන ලොකු උම්මා එකකුත් දුන්නා..🥺
ඒ වෙලේ එයාගෙ මූණෙ තිබ්බ සතුට මට හොඳටම පෙනුනා.
ඉඳි ආප්ප පිටි වලින් කඩේ විදිහටම මුරුක්කු හදමු..😍
කැරකි කැරකි අරන් තියෙන වීඩියෝ ගොඩ දෙයියනේ..🤭🤣
කර්නෙවාලෙ කියන්නෙ ඉතාලියේ තියෙන වර්ණවත්ම සැණකෙළියක්..ලොකු පොඩි භේදයක් නැතුව විවිධ වර්ගයේ ඇඳුම් ඇඳගෙන විවිධ චරිත නිරූපණය කරන කාලයක්..මේක පාස්කු වලට මිනිස්සු සූදානම් කරන උත්සවයක් කියලා තමයි කියන්නෙ..හැම අවුරුද්දෙම කර්නෙවාලෙ සමරන්නෙ මේ දවසේ කියලා නිශ්චිත දවසක් නැත්තෙ පාස්කු දවස අවුරුද්දෙන් අවුද්දට වෙනස් වෙන නිසා..පාස්කු දවස අනුව කර්නෙවාලෙ සමරන දවසුත් වෙනස් වෙනවා..
කර්නෙවාලෙ කියන වචනය carnem-levare කියන විදිහට බෙදීම තුළින් "මස් ඉවත් කිරීම" ඒ කියන්නෙ "මස් වලින් වැලකී සිටීම"ලෙසින් අදහස් වෙනවා..කර්නෙවාලෙ අවසන් වෙන අළු බදාදා දිනට පසුව මෙහෙ ගොඩක් අය මස් අනුභව කිරීමෙන් වැලකිලා පැණි රස ආහාර වැඩිපුර අනුභව කරන්න පුරුදු වෙලා ඉන්නවා..ගොඩාක් දුරට මස් අනුභව කරන එකෙන් වැලකිලා ඉන්න මෙයාලා තෝරගන්නෙ සිකුරාදා දවස..අනිත් දවසට කොහොම වෙතත් ගොඩක් දෙනෙක් සිකුරාදා දවසට මස් වර්ග ආ
ඉර හඳ පමණයි තනියට ඉන්නේ..😒
දැන් ඉතින් කන්න තමයි තියෙන්නෙ..🫣😋
