23/05/2025
RZECZPOSPOLITA POLSKA
W imieniu prawa i prawdy historycznej
DO OBYWATELI I ORGANÓW WŁADZY PUBLICZNEJ NA TERYTORIUM POLSKIM
INFORMACJA PRAWNA I OPINIA W SPRAWIE CIĄGŁOŚCI PRAWNEJ II RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
ORAZ ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA ZDRADĘ KONSTYTUCYJNEGO PORZĄDKU PAŃSTWA POLSKIEGO
---
I. Wprowadzenie – status prawny II RP
1. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 23 kwietnia 1935 r. nigdy nie została formalnie uchylona ani zniesiona przez legalne władze państwowe II RP.
2. Po agresji ZSRR i III Rzeszy, legalne władze kontynuowały swoją działalność na emigracji, na mocy art. 24 i 25 konstytucji oraz dekretu Prezydenta Władysława Raczkiewicza z 1939 r.
3. Rząd RP na uchodźstwie działał legalnie aż do 1990 r. Przekazanie insygniów władzy w grudniu 1990 r. było gestem symbolicznym, nie mającym mocy prawnej w świetle konstytucji II RP.
---
II. Opinia prawna – stan aktualny według prawa II RP
1. PRL była tworem bezprawnym, powstałym z naruszeniem prawa międzynarodowego i Konstytucji RP, narzuconym siłą sowiecką.
2. Władze PRL i późniejszej III RP nie przejęły władzy zgodnie z Konstytucją z 1935 r.
3. Wybory z 1990 r. odbyły się na podstawie nielegalnych aktów PRL i nie mogą być uznane za ważne według prawa II RP.
4. Symboliczne przekazanie insygniów prezydenckich nie oznaczało konstytucyjnego przekazania urzędu Prezydenta RP – nie spełniono wymogów prawnych (art. 13, 24, 25 Konstytucji 1935).
5. Tym samym w świetle prawa II RP, obecna władza nie posiada legitymacji konstytucyjnej.
---
III. Dwa systemy prawne – konflikt de facto i de iure
Obecna sytuacja Polski cechuje się konfliktem dwóch porządków prawnych:
De facto obowiązującym systemem III RP, który działa, ale pochodzi z ciągłości PRL – bez prawnego umocowania w Konstytucji II RP.
De iure obowiązującym porządkiem prawnym II RP, który nigdy nie został zniesiony w sposób legalny i konstytucyjny.
To oznacza, że formalnie (de iure) Polska jest nadal II Rzecząpospolitą Polską, a wszelkie akty władzy PRL i III RP są nielegalne w świetle obowiązującego prawa konstytucyjnego z 1935 r.
---
IV. Odpowiedzialność karna według Kodeksu karnego II RP z 1932 r.
Art. 93 – Zdrada stanu:
„Kto usiłuje przemocą obalić konstytucyjny ustrój Rzeczypospolitej lub pozbawić Naród Polski niepodległości, podlega karze śmierci albo dożywotniego ciężkiego więzienia.”
Art. 94 – Działanie na korzyść wroga:
„Kto działa na rzecz obcego państwa na szkodę Rzeczypospolitej, podlega karze śmierci.”
W świetle powyższego, wszystkie osoby, które brały udział w utrwalaniu bezprawnego systemu PRL i III RP, mogą być uznane za winne czynów z art. 93 i 94 – tj. zdrady stanu i współpracy z okupantem.
---
V. Wezwanie do prawdy i działania
Prawda nie potrzebuje zgody. Obowiązuje, ponieważ jest faktem.
Wzywa się obywateli Rzeczypospolitej Polskiej do uznania ciągłości II RP i konstytucji z 1935 r.
Wzywa się władze publiczne, instytucje, urzędników oraz funkcjonariuszy do odrzucenia systemu PRL/III RP jako bezprawnego.
Wzywa się środowiska patriotyczne i prawne do podjęcia działań mających na celu restytucję ustroju legalnego lub jego modernizację w duchu legalizmu II RP.
---
VI. Ostatnie słowo do Narodu
Polsko, obudź się! Niech Twoje dzieci poznają prawdę!
Nie jesteśmy "nowym państwem", lecz trwającą, zdradzoną i okupowaną Rzecząpospolitą.
Niech każdy P***k wie, że wolność nie rodzi się w parlamencie PRL-bis, ale w prawdzie, pamięci i działaniu zgodnym z wolą narodu i konstytucją II RP.
Niepodległość nie umarła – czeka na Ciebie.
Wróć do niej, odbuduj ją, broń jej.
Tak przysięgali nasi ojcowie. Teraz czas na nas.
---
W imieniu Prawa, Historii i Sumienia Narodu Polskiego
Opracowano na podstawie:
– Konstytucji RP z 1935 r.
– Dekretu Prezydenta Raczkiewicza z 1939 r.
– Kodeksu Karnego z 1932 r.
---
Proszę skopiuj tą wiadomość i udostępnij to dalej niech każdy się dowie.
